Kuieren in Mbour

De grootste en indrukwekkendste vissershaven van Senegal ligt aan de zonovergoten stranden van Mbour. Een middelgrote stad die gemakkelijk te bereiken valt vanuit Dakar. Eigenlijk wel vreemd dat we er nog niet eerder geweest waren dan drie weken geleden. Maar zoveel heeft Mbour in feite niet te bieden; Buiten het zicht op de stoere vissers die na twee tot drie weken met hun alimentaire schatten terugkeren.

Ik kuierde er rond in de straten bezet met marktkraampjes op zoek naar Mauretaanse pijptabak en een Senegalese vlag. Op deze queeste kwam ik enkele fijne figuren tegen. Ik kwam van hen te weten dat vele moslims het hier niet zo nauw nemen met hun alcohol- en drugsverbod, dat racisme tussen Arabieren en zwarten niet te onderschatten valt, dat president Jammeh in Gambia nu ook reeds de criss-cross-broek stijl heeft verboden en dat men met behulp van grigri’s een hartstochtelijke liefde kan opwekken.

Aan de haven (niet vergelijkbaar met onze havens, eigenlijk gewoon een strand met honderden meters lange rijen pirogue’s) had ik een lang gesprek met een ex-visser die me wat vertelde over het leven op zee. Hij vreesde voor het voortbestaan van dit traditionele beroep want de Chinese vissersboten spreiden hun netten wel erg wijd.

Eigen regering en internationale gemeenschap sluiten de ogen voor deze problematiek. Het ziet ernaar uit dat deze fiere kleurige haven over tientallen jaren verandert in een botenkerkhof.