Eens iets anders

Op 10 mei maakten Clémence en Arthur na de dag van wapenstilstand de brug. Ze vertrokken voor vier dagen naar Mbour. Een afwezige Clémence betekent geen middagmaal en geen eten betekende geen project op vrijdag. ‘Niets daarvan!’ dachten we, ‘we zorgen zelf wel voor eten.’ Zo geschiedde en die dag stonden we de hele voor- en namiddag achter het aanrecht. We hielden het wel eenvoudig en besloten smoskes te maken. Hesp en kaas kwam ons té duur uit dus we bakten goed gekruid gehakt met ajuintjes. Daarbovenop natuurlijk een stapel groentjes. Simpel, maar we hadden onze handen wel vol. Ondertussen bleef het project open voor de talibé’s die zich lieten verzorgen en wilden douchen – al was er geen water. De andere kinderen zaten braaf voor de buis: vrijdag is film-dag.

De meningen waren verdeeld, al waren de meesten enthousiast. Sommigen bekeken de groenten op hun broodje wat raar. De komkommers en tomaten werden er vaak van tussenuit gehaald. Zelfs enkele hongerige talibé’s haalden hun neus op voor de schijfjes tomaat. Ze hebben er in ieder geval eens kennis mee gemaakt. De volgende keer weer rijst met vis dan maar.

Eén ding heb ik geleerd: als je je kind iets wil leren eten met het argument ‘de kindjes in Afrika zouden vechten om dit te kunnen eten’, heb je het mis, tenzij je je zoontje of dochtertje rijst met vis voorschotelt.