Poëet-President

Het feit dat Senegal zo toegankelijk is voor jonge vrijwilligers is te wijten aan zijn stabiliteit en zijn goede relatie met Europa. In tegenstelling tot zijn buurlanden heeft Senegal geen grootschalige burgeroorlogen achter de rug en is ze gespaard gebleven van langdurige dictaturen. Dat heeft het West-Afrikaanse land te danken aan zijn eerste president, Léopold Sédar Senghor. Na de Franse kolonisatie begeleidde hij Senegal naar democratie. Hij was zodanig populair dat hij maar liefst 20 jaar aan de macht bleef, vanaf 1960 tot 1980. En dat zonder dictatoriale trekken te krijgen. 

Senghor was niet enkel een gevierd staatsman, hij was ook een befaamde poëet. Veel gedichten pende hij neer tijdens zijn verblijf in de krijgsgevangenkampen van de nazi's. Hij mag van geluk spreken dat hij de oorlog overleefd heeft. Vele zwart-afrikanen die moesten dienen het Franse koloniale leger en zich overgaven aan de Duitsers, werden nadien onverbiddelijk door hen geëxecuteerd. De nazi's zagen ook zwart-afrikanen zoals Senghor als 'üntermenschen' die zonder pardon uitgeroeid moesten worden.
Wel, deze '"üntermensch" -door de ogen van nazi's dan- schreef prachtige gedichten waarvan ik me ééntje kan herinneren uit de lagere school:

 

Cher frère blanc,
Quand je suis né, j’étais noir,
Quand j’ai grandi, j’étais noir,
Quand je suis au soleil, je suis noir,
Quand je suis malade, je suis noir,
Quand je mourrai, je serai noir.

Tandis que toi, homme blanc,
Quand tu es né, tu étais rose,
Quand tu as grandi, tu étais blanc,
Quand tu vas au soleil, tu es rouge,
Quand tu as froid, tu es bleu,
Quand tu as peur, tu es vert,
Quand tu es malade, tu es jaune,
Quand tu mourras, tu seras gris.

Alors, de nous deux,
Qui est l’homme de couleur ?